کدام افراد مستعد ابتلا به آنفلوآنزای مرغی H۷N۹ هستند؟

به گزارش بانک اول، به نقل از مدیکال اکسپرس، یک تیم بین‌المللی از محققان شواهدی یافته‌اند که نشان می‌دهد افرادی که دارای ژن MX۱ هستند، مستعد ابتلا به عفونت‌های آنفلوآنزای مرغی H۷N۹ هستند. در مقاله‌ای که در مجله ساینس منتشر شد، این گروه کار خود را در زمینه نمونه گیری توالی ژنوم افرادی که با آلودگی H۷N۹ آلوده شده‌اند همراه با نمونه‌هایی از افرادی که در معرض خطر بیشتری برای آلوده شدن از طریق طیور هستند،توضیح می‌دهد.

H۷N۹ نوعی آنفلوآنزای پرندگان از گونه ویروس آنفلوآنزای A است که عفونت‌های انسانی از آن هنوز نسبتا نادر است، اگرچه مشخص شده است که کشنده‌تر از انواع دیگر با میزان مرگ و میر ۳۹ درصد است. تحقیقات قبلی نشان داده بود که تماس با طیور بزرگترین عامل خطر برای انتقال به انسان است، این در حالی است که تنها ۷ درصد از همه عفونت‌ها در کارگران طیور رخ داده است. این یافته منجر به پیشنهاداتی شده است که برخی از افراد بیشتر از بقیه مستعد ابتلا به عفونت ناشی از سویه H۷N۹ هستند که نشان دهنده تفاوت ژنتیکی است. در این تلاش جدید، محققان به دنبال آن تفاوت ژنتیکی بودند.

کار این تیم شامل جمع آوری نمونه‌های بافتی از ۲۲۰ نفر در چین بود که مشخص شد بین سال‌های ۲۰۱۳ تا ۲۰۱۷ از سویه H۷N۹ آلوده شده‌اند و سپس توالی ژنتیکی روی آن‌ها انجام شده است. محققان در همین باره ۱۱۶ کارگر طیور را مورد مطالعه قرار دادند که هرگز به این ویروس آلوده نشده بودند.

با بررسی نتایج توالی یابی آن‌ها، محققان آنچه را که به عنوان شایع‌ترین عفونت‌ها در افراد با انواع ژن MX۱ توصیف می‌کردند، پیدا کردند، ژن‌های MX۱ برای القای پروتئین ضد ویروسی اینترفرون MxA را رمزگذاری می‌کنند. بدون چنین پروتئین‌هایی، افراد بیشتر در معرض عفونت هستند.

نتیجه مطالعه نشان داد که تنها در ۱۰ درصد از بیماران این عفونت وجود دارد. در یک آزمایش گسترده‌تر، محققان انواع MX۱ را در تقریبا ۱.۷۸ درصد از ۴۰۷۸ نفر به طور تصادفی آزمایش کردند. در آزمایشی دیگر، آن‌ها دریافتند که همه انواع MX۱ به جز سه مورد که در مطالعه خود شناسایی کرده بودند، می‌توانند با فعالیت‌های استاندارد MxA در برابر ویروس پشت H۷N۹ مرتبط باشند.

به گفته محققان افراد مبتلا به انواع MX۱ کمتر قادر به جلوگیری از عفونت‌های آنفلوآنزای مرغی H۷N۹ هستند؛ به همین دلیل آن‌ها پیشنهاد می‌کنند افرادی با انواع مشابه که کمتر می‌توانند از سایر عفونت‌های ویروسی جلوگیری کنند، برای کاهش همه گیری‌های آینده شناسایی شوند.