به گزارش بانک اول ، هیئت دولت در حالی مسکن اجتماعی و حمایتی را با مصوبه اخیر خود برای کم درآمدها به رسمیت شناخت که طرح جامع مسکن قریب به دو سال قبل به تصویب رسیده بود. طرحی که درآن شاید برای اولین بار، سیاست های مسکن کشور به طور منسجم، به تناظر برای سه گروه اصلی متقاضیان مسکن یعنی بدون قدرت پس انداز، با قدرت پس انداز و سایر متقاضیان (پردرآمدتر)  جهت گیری شده بود. در آن هنگام گفته می شد که خود این طرح، حاصل تجمیع کار کارشناسی 8 ساله در حوزه مسکن کشور است. با این حال می توان گفت از زمان احساس مساله تا ادراک و به رسمیت شناختن آن در بدنه اجرایی دولت حدود 10 سال زمان برده است. بماند این که قبل از مصوبه اخیر نیز، وزارت راه و وزارت رفاه، در برهه های مختلف از این طرح ها یاد کرده بودند. اما معلوم نشد چرا آن حرف ها و طرح  ها تاکنون ره به واقعیت نیافته است. حتی همین اواخر هم که وزارت راه اجرای این طرح ها برای کم درآمدها را به بنیاد مسکن تفویض کرده، سخن از ساخت 70 هزار مسکن حمایتی در سال جاری برای کم درآمدها به میان آمد که آن گونه که پیداست، بعید است این رقم نیز تا انتهای سال در واقعیت تحقق یابد.
به هر حال ماحصل این کندکاری ها و پراکنده کاری ها، چیزی جز تعمیق بارسنگین رکود بر دوش خانوارهای کم درآمد نیست. فقط می توانیم آرزو کنیم که لااقل اجرای این طرح ها، روندی غیر از سیاست گذاری و تصمیم گیری را در پیش گیرد که البته با نزدیک شدن به بازی های سیاسی انتخابات در سال آینده، می توان گفت در کوتاه مدت بعید است.